بهار آمد نظر بر سبزه و گل میتوان کردن

    دوش می گفتم به شمع منزل ویران خویش                                 گیســـــــــــــــــوی تو از پر پروانه دارد شانه     در جهان مثل چــــــــراغ لاله ی  صحراستم                                 نی نصیــــــــب محفلی نی قسمت کاشانه     مدتی ماننـــد تو من هم نفس می سوختم                                 در طــــــــــــــــواف شعله ام بالی نزد پروانه     می تپید صــد جلوه در جان امل فرسود من                                 بر نمــــــــــــــی خیزد ازین محفل دل دیوانه     از کجا این آتش عالم فـــــــــــــروز اندوختی                                 کرمک بی ما,شمع شاعری,شمع شاعرانه,شاعر شمع و پروانه منم ...ادامه مطلب