خسرو دهلوی و پادشاه

پادشاهی خواست خسرو را امتحان کند.

به وی گفت امشب به قصر من دعوتی

وقتی خسرو رفت قصر پادشاه

پادشاه بهش گفت وقتی از پله ها بالا میایی

وقتی اولین قدم خود را روی پله میزاری باید مصرح ی بگی تا من ناراحت شم

و قدم دوم را که گذاشتی باید مصرح ی بگی تا ناراحتی من جا نمونه.

نگار اسم زن پادشاه بود. و خسرو که وقتی اولین قدم خود را روی پله گذاشت چنین گفت....

  نگارا مـــــرا ده به وقت سحر

   شرابی که باشم از آن بیخبر

  تو خوش خفته بودی و من کرده ام

  دعا و ثنـــــــــــــــای به وقت سحر

  ترا می کنم هم زنت را کنم

  چنان خدمت مادران را پسر

  مرا داده ی دیگران را بده

  کلاه و قبـــــا و کمربند زر

  میان دو ران تـو خواهم نهاد

  یکی اسپ تازی دگر زین زر

  چنان میزنم تا به حلقش رسد

  عــــــــــــدوی ترا تیر اندر جگر

  چـــرا می زنانی تو از بندگان

 چنین شاعری خسروی راز در