هجوم غم ها

   هجــوم کردند غم ها بر ساحل من

                       چو دریا مـــــوج زن شد این دل من

   از آن کشتــــی ی پاره سوی منزل

                       چنین طوفان انــــدر، سر منزل من

   چنان دشـــوار بودند مشکل عشق

                       چه آسان دل شکستند مشکل من

   گلی کو خار را همــــــــــدم بخواند

                       بیا بلبل تو بنگــــر زین خار و گل من

   درین محفل بیــــــان عقل و دل بود

                       ز دل رنحیـد عقل رفت از محفل من

   سخن نازک بگو رنــــــد در گلستان

                       مبادا گل برنجـد از سوز و غلغل من

 رند بلوچ